چارلی چاپلین (بیو گرافی)
چارلی چاپلین (1977-1889)، بازیگر، کارگردان، سازنده، و نوازنده انگلیسی یکی ازخلاق ترین
هنرمندان در تاریخ فیلم بود که اولین بار توسط بازی در فیلم های صامت به شهرت جهانی
دست یافت. اسم کامل او چارلزاسپنسر چاپلین بود.
وی درلندن متولد شد ولی همان زمان کودکی درصحنه های پانتومیم و موسیقی حضور داشت.
درسال 1910همراه با یک گروه پانتومیم به ایالات متحده سفرکرد و تصمیم گرفت دراین کشور بماند.
چاپلین اولین باردرسال 1914 با فیلم کمپانی (keystone ) به کارگردانی مک سنت(Mack Sennett)
روی صحنه ظاهر شد .
در (Kid Auto Races) در ونیز به سال 1914 با پوشیدن شلوار های گشاد .
کفشهای بزرگ و کلاه سیاهگرد ( bowler hat) و با در دست گرفتن عصای خیزران به شخصیت
معروف جهانی خود " خانه به دوش " دست یافت و در طول دوره کاری خود در بیش از 70 فیلم
با این نقش حضور داشت .
او بعدها با سه کمپانی فیلم با نامهای Essanay ، Mutual ، Nationol ، The First همکاری کرد .
استدیوی شخصی چارلی در هالیوود کالیفرنیا در سال 1918 کامل شد .
در طول این سالها چاپلین شخصیت خانه به دوش را از کلیشه ای بودن خارج کرده و به یک فرد
دلسوز و شفیق تبدیل کرد که مورد علاقه بینندگان درسرتاسر جهان واقع شد .
همکاری چارلی با (United Artists) از سال 1919 آغاز شد و تا سال 1952 ادامه پیدا کرد .
از جمله مهمترین فیلمهایی که چاپلین به عنوان بازیگر ، کارگردان و یا سازنده در آنها
حضور داشت عبارتند از :
The kid (1921), The pilgrim (1923), The Gold Rush (1925)
The CirCus (1928), City lights (1931), Modern times (1936)
The Crate Dictator (1940),Monsieur Verdoux (1947) , Lime light (1952)
A king In New York (1957) ،Chaplin wrote، Countess From Hong kong (1967)
چارلی همچنین در موسیقی دست داشت و سازنده موسیقی متن تعدادی از فیلمهایش بود .
در اواخر دهه 1940 و اوایل دهه 1950 چاپلین به خاطر برخی از نظرهای سیاسی اش مورد انتقاد
قرار گرفت و در نتیجه در سال 1952 ایالات متحده را ترک کرده و سوئیتزرنور را به عنوان محل اقامت
دائمی خود برگزید و پس از سالها در سال 1972 برای دریافت هدایای خود و
از جمله هدیه ویژه فرهنگستان به ایالات متحده باگشت .
و سه سال بعد یعنی در سال 1975 مقام شورا به وی اعطا شد .
بازی چاپلین از حرکات دلقک سیرک و پانتومیم سرچشمه گرفته بود ، که در این روش ظرافت و
زیبایی آکروباتیک و حرکات گویا به خوبی با هم ترکیب شده بود، احساسات چارلی به خوبی
در صورتش پیدا بود و نیز در زمان بندی بسیار دقیق بود .
نمایش شخصیت "خانه به دوش " یک نماد شناخته شده جهانی از یک فرد پیروز و فنا ناپذیر در
برابر همه بدبختی ها و شکنجه ها ، چارلی را به عنوان کمدین تراژدی به شهرت زیادی رسانید .
اما ضبط صدا بر روی فیلم در اواخر دهه 1920 تأثیر پانتومیمی که همه خلاقیت و ابتکار چارلی بدان
وابسته بود در معرض خطر قرار داد . همچنین او درگیر یک سری مقالات معاصر شد .
در نخستین فیلمهای با صدای چاپلین ، City Lights / Modern Times نقش خانه به دوش همچنان
صامت باقی ماند . بعدها او شخصیت خانه به دوش را ترک کرد و بر نمایش شخصیتهای خاص
تکیه کرد . Great Dictator با وجود همه منابع ضبط صدا و صدا گذاری به خوبی بر این تغییر و تحول
دلالت دارد . رفتار چارلی ترکیبی از هجو و گیرندگی (حسن تأثیر) بود که عشق به بشر (نوع دوستی)
و آزادی فردی آشکارا درآن مشاهده می شد . او My Autobiography را در سال 1964 و
My hife mories را در سال 1975 نوشت و همچنین فیلم ریچارداتن بروگز در ارتباط با بیوگرافی و
زندگی چاپلین در سال 1920 به روی صحنه رفت .
مترجم:ناهید ذاکری نژاد
منبع: Microsoft Encarta
